Κινέζικος κήπος

Belgique

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας μαγικός κήπος. Αν αποφάσιζες να περάσεις τη πόρτα του σχεδόν στιγμιαία ξέχναγες τι βρισκόταν πίσω από τα τείχη του . Μαγευόσουν από τις ομορφιές που έβλεπες γύρω σου, η πλούσια βλάστηση σε τύλιγε με τόση τρυφερότητα και ζεστασιά που δεν ήθελες να βρίσκεσαι αλλού. Επικρατούσε μια απέραντη γαλήνη. Κυκλοφορούσαν χιλιάδες ψυχές δίπλα σου , σχεδόν έπεφτες πάνω τους, όμως εσύ δεν τις έβλεπες ούτε ένιωθες τη παρουσία τους. Έβλεπες μόνο γεωμετρικά κτισμένα γεφυράκια, πλατύφυλλα δέντρα, μαγεμένα πράσινα νερά που αντικατόπτριζαν ένα πύργο .

Κυλούσαν οι μέρες , κυλούσαν κι οι νύχτες . Δεν ένιωθες ούτε κρύο ούτε ζέστη . Περιφερόσουν όλη μέρα και όλη νύχτα με το χαμόγελο στα χείλη , ευτυχισμένος, πιστεύοντας ότι βρισκόσουν στο παράδεισο. Ένιωθες σαν να είχες ξαναγυρίσει μέσα στη μήτρα που σε γέννησε και είχες την αίσθηση ότι κάποιος εκεί ψηλά φροντίζει για σένα και συ δεν χρειάζεται να κάνεις απολύτως τίποτα παρά μονάχα να υπάρχεις και να περιφέρεσαι ευτυχισμένος.