Tuesday, October 30, 2012

Ραντεβού με τον φαρμακέμπορα…



Στη γειτονιά μου έχουν εναπομείνει κάποιες νοσταλγικές μονοκατοικίες …όχι εγώ μένω σε διαμέρισμα…σε μία από αυτές , η οποία έχει την τύχη τα τελευταία χρόνια να βρίσκεται απέναντι από μία παιδική χαρά , παλαιότερα ήταν μια εγκαταλελειμμένη μονοκατοικία γεμάτη σκουπίδια…υπάρχει ένα παράθυρο ορθάνοιχτο , πλαισιωμένο με ρυτιδιασμένα παντζούρια και στο κέντρο μια συμπαθέστατη «γριούλα» …με πρόχειρη εκτίμηση , 80 κάτι Βαϊων…
Συχνά πυκνά την βλέπω στο παραθύρι ανταλλάσσουμε καλημέρες ενώ εγώ προχωράω με βιαστικό βήμα …Στη γειτονιά μένω μεγάλο χρονικό διάστημα …την «γιαγιούλα» όμως τη συναντώ τα τελευταία χρόνια …
Προχθές κάτι σχολίασε για τα …ποδαράκια μου…ξανά πάλι ίδιος σχολιασμός την επομένη…Σήμερα όμως φαίνεται ότι της φάνηκα λιγότερο βιαστική ή η ηλιόλουστη μέρα της έδωσε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και αποφάσισε να μου ανοίξει συζήτηση…
…Είμαι παλιά Αθηναία , έμενα στον Προφήτη Ηλία…Πήγα δημοτικό , γυμνάσιο, πέρασα Πανεπιστήμιο , τελείωσα φαρμακευτική , δούλεψα 2 χρόνια στο κέντρο της Αθήνας .Ώσπου γνώρισα ένα πλούσιο φαρμακέμπορα , είχε φαρμακαποθήκη με την οικογένεια του στην Αίγυπτο , μέχρι που τους έδιωξε ο Νάσερ…Μου ζήτησε λοιπόν να δώσουμε ραντεβού στο υπουργείο γιατί ήθελε έμπιστα άτομα να…
Άκουγα από τη μία με ενδιαφέρον τα λόγια της ,από την άλλη μετέφερα το βάρος του σώματος από το ένα πόδι στο άλλο ανυπόμονα , σκεπτόμενη αν θα προλάβω το ΚΕΠ , το ταχυδρομείο , το βιβλιοπωλείο , τη Vodaphone…τελικά παίρνω το θάρρος την ώρα που …έκλεινε το ραντεβού με τον φαρμακέμπορα και λέω ότι λυπάμαι ,πολύ ενδιαφέρουσα η ιστορία σας αλλά τρέχω να προλάβω το ΚΕΠ…να την συνεχίσουμε μία άλλη φορά…Μου απαντάει χαμογελαστά :οπότε βάζω αποσιωπητικά …για να την συνεχίσουμε…
Τρέχω στο ΚΕΠ …κλειστό λόγω συνέλευσης μέχρι τέλος ωραρίου…αναγκαστικά αναβάλλεται το βιβλιοπωλείο , το ταχυδρομείο…
Τι κρίμα κι έχασα το ραντεβού με τον φαρμακέμπορα…
Η «γριούλα» …η «γιαγιούλα» …όπως συνηθίζουμε να λέμε ήταν κάποτε μια κυρία που σπούδασε φαρμακοποιός και μάλιστα σε μια εποχή που οι περισσότεροι δεν τελείωναν ούτε καν το δημοτικό …
Γιατί έχουμε την τάση να υποτιμούμε τους ανθρώπους όταν αισίως έχουν ζήσει και περάσει κατώφλια πολλών δεκαετιών …γιατί διαγράφουμε την προηγούμενη ζωή τους και θεωρούμε ότι είναι βαρετά άτομα , χωρίς προσόντα , με μειωμένες πνευματικές δυνατότητες , ξεκομμένοι από την πραγματική ζωή , ενώ εμείς στο fb …ζούμε real life…που δεν έχουν να μας δώσουν ΤΙΠΟΤΑ …
Οι αρχαιότεροι λαοί σεβόντουσαν και προσκυνούσαν μάλιστα τους ηλικιωμένους , εμείς γιατί τους παραγκωνίζουμε και πιστεύουμε ότι η δύναμη και η ευτυχία βρίσκεται μόνο στα νιάτα…Ποια νιάτα …μέχρι πότε θα είμαστε νιάτα …
Αναμένω το ραντεβού με τον φαρμακέμπορα…


Η φωτογραφία κυκλοφορεί ευρέως στο internet , δεν μου ανήκει ,δεν γνωρίζω τον δημιουργό , θεώρησα ότι ήταν καταπληκτική και την αντέγραψα...