Το σκάφανδρο και η πεταλούδα

ΤΟ ΣΚΑΦΑΝΔΡΟ ΚΑΙ Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ

http://www.youtube.com/watch?v=G69Zh7YIg8c&eurl=http:// www.goculture.gr/story.aspx?s_id=407 "Η ζωή θυμίζει διήγημα πιο συχνά απ’ ότι ένα διήγημα θυμίζει τη ζωή" , έγραφε κάποτε Γεωργία Σάνδη, αλλά τίποτα στη ζωή του Ζαν-Ντομινίκ Μπομπύ δεν προμήνυε ότι η δική του περίπτωση θα επαλήθευε αυτή τη ρήση. Τη μία στιγμή είναι ο επιτυχημένος αρχισυντάκτης περιοδικού μόδας και την επομένη βρίσκεται καθηλωμένος αμετάκλητα στο νοσοκομειακό κρεβάτι από το σπάνιο "σύνδρομο του εγκλεισμού". Μόνο το μυαλό του απομένει σε εγρήγορση και μόνοι του σύντροφοι, οι αναμνήσεις. Έτσι από το να παραδοθεί στην τρέλα, καταπιάνεται με τον απολογισμό της ζωής του, τον οποίο, με παροιμιώδη επιμονή μεταφέρει στο χαρτί, χρησιμοποιώντας έναν ιδιότυπο κώδικα και τα ανοιγοκλεισίματα του βλεφάρου του. Τη δυνατή, αληθινή ιστορία μεταφέρει με μαεστρία στη μεγάλη οθόνη ο Τζουλιαν Σχνάμπελ ("Μπασκιά", "Πριν πέσει η νύχτα"). Ο θεατής "κλείνεται" στο μοναχικό σύμπαν του ήρωα, βλέπει μέσα από τα μάτια του και γίνεται μάρτυρας ενός χειμάρρου συναισθημάτων και εσωτερικών μονολόγων. Όπως ο φακός θολώνει ή εστιάζει, έτσι κι εκείνος κρατά ή απορρίπτει, πανικοβάλλεται ή παρηγορείται, εγκαταλείπεται ή πεισμώνει, οργίζεται ή υπομένει, μελαγχολεί ή αστειεύεται. Ένα συγκινητικό, δύσκολο αλλά και ποιητικό κινηματογραφικό ψυχογράφημα, που απέσπασε βραβεία στις Κάννες για τη σκηνοθεσία και για τη φωτογραφία.

Συντελεστές Σκηνοθεσία: Τζουλιαν Σχναμπελ Σενάριο: Ζαν Ντομινικ Μπομπυ, Ροναλντ Χαργουντ Ηθοποιοί: Ματιε Αμαλρικ , Εμανουελ Σενιε , Μαρι Ζοσε Κροζε , Μαξ Βον Σιντοφ , Αν Κονσινι Διάρκεια: 113 λεπτά

Υπόθεση Τα είχε όλα στη ζωή του. Επιτυχία, χρήμα, δόξα, γυναίκες, οικογένεια... και τώρα κείτεται παράλυτος σε ένα κρεβάτι. Ένα εγκεφαλικό αφήνει τον Ζαν-Ντομινίκ Μπομπύ, αρχισυντάκτη του γαλλικού ELLE, παράλυτο σε όλο του το σώμα. Το μόνο που μπορεί να κινήσει είναι το αριστερό του μάτι. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος επικοινωνίας που του έχει απομείνει και το τελευταίο του παράθυρο στον κόσμο. Παγιδευμένος σε ένα σώμα που ακούει, καταλαβαίνει, νοιώθει, θυμάται αλλά δεν μπορεί να μιλήσει, ο Ντομινίκ αποφασίζει να πει τη ιστορία του σε ένα μυθιστόρημα. Με τη βοήθεια της λογοθεραπεύτριας του, που του μαθαίνει ένα σύστημα υπαγόρευσης ανοιγοκλείνοντας το μάτι του όταν του προφέρεται το σωστό γράμμα, απομνημονεύει και μετά υπαγορεύει το βιβλίο. Έτσι ξεκινάει τον απολογισμό της ζωής του ενώ παράλληλα βρίσκει έναν τρόπο να αντιμετωπίσει τον πόνο του. Μια ιστορία για το πως συχνά χρειάζεται να έρθουμε αντιμέτωποι με το θάνατο ή μια σοβαρή ασθένεια για να εκτιμήσουμε πραγματικάτη ζωή και τα αγαθά της.

Βραβεία Βραβείο Σκηνοθεσίας και Ειδικό Βραβείο για τη Φωτογραφία στο Φεστιβάλ Καννών 2007 (cinema.ert.gr) (www.lifo.gr ) ΤΟ ΣΚΑΦΑΝΔΡΟ ΚΑΙ Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ THE DIVING-BELL AND THE BUTTERFLY ΖΑΝ-ΝΤΟΜΙΝΙΚ ΜΠΟΜΠΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ "Αυτό που θέλω πραγματικά, το όνειρό μου, είναι μια μέρα να γράψω κάτι που θα το διαβάσουν όλοι. Ένα μπεστ σέλερ". Και ποιος δεν θα το ήθελε αυτό, φυσικά. Όμως, για τον Ζαν-Ντομινίκ Μπομπί, η ελπίδα ότι αυτό που έγραφε θα μπορούσε να διαβαστεί από ένα μεγάλο κοινό, τον βοηθούσε να το τελειώσει, κάτω από συνθήκες αντίξοες. Την πρώτη ημέρα της κυκλοφορίας του βιβλίου στη Γαλλία (14 Μαρτίου 1997), τα 25.000 αντίτυπα της έκδοσης εξαντλήθηκαν. Τρεις μέρες αργότερα, ο συγγραφέας πέθανε. Οι πωλήσεις του βιβλίου ανεβαίνουν κατακόρυφα. Μέσα σε μία μόνο εβδομάδα πωλούνται 150.000 αντίτυπα. ΤΟ ΣΚΑΦΑΝΔΡΟ ΚΑΙ Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ συνεχίζει τις αλλεπάλληλες εκδόσεις του και μεταφράζεται σε πολλές γλώσσες του κόσμου. Στις 8 Δεκεμβρίου του 1995, η ζωή του Ζαν-Ντομινίκ Μπομπί άλλαξε δραστικά και δραματικά. Εντελώς ξαφνικά, ένα αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, τον βύθισε σε κώμα. ΄Ηταν μόλις σαράντα δύο ετών, πατέρας δύο παιδιών. Όταν συνήλθε, δεν μπορούσε να κάνει οτιδήποτε άλλο εκτός από το να κινεί το αριστερό του βλέφαρο. Αυτό το βλεφάρισμα ήταν ο μοναδικός τρόπος επικοινωνίας του με τον κόσμο. Πολύ σύντομα, το χρησιμοποίησε για κάτι περισσότερο από την έκφραση επιθυμιών και αναγκών. Έγραψε, με αυτόν τον τρόπο, ένα βιβλίο. Ο Ζαν-Ντομινίκ ανοιγόκλεινε μια φορά το μάτι για να πει "ναι" και δυο για να πει "όχι". Η Κλοντ Μεντιμπίλ, μια νεαρή λέκτορας που είχε ασχοληθεί με τη γλωσσολογία, είχε επινοήσει ένα ειδικό σύστημα επικοινωνίας. Παρουσίαζε τα γράμματα του αλφαβήτου στον άρρωστο με τη συχνότητα εμφάνισής τους στις λέξεις της γαλλικής γλώσσας. Εκείνος απέρριπτε ή ενέκρινε το γράμμα, ανοιγοκλείνοντας το βλέφαρο. Έτσι, ψηφίδα-ψηφίδα, λέξη-λέξη και φράση-φράση, δημιουργήθηκαν οι 140 σελίδες του βιβλίου με τίτλο ΤΟ ΣΚΑΦΑΝΔΡΟ ΚΑΙ Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ.( Εκδόσεις Ψυχογιός) ^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^ Μία καταπληκτική ταινία...Η αρχή της θα έλεγα ότι είναι αρκετά ψυχοπλακωτική !Βλέπεις τον κόσμο όπως τον αντικρύζει ο Ζαν-Ντομινίκ με το ένα του μάτι ενώ το υπόλοιπο σώμα του κείτεται ακίνητο σαν ένα νεκρό κέλυφος . Κι όμως μέσα σε αυτό το φαινομενικά νεκρό κέλυφος σφύζει η ζωή και η φαντασία που παρ'όλες τις αντίξοες συνθήκες γράφουν το best-seller Το σκάφανδρο και η πεταλούδα. Είναι μια ταινία που όλοι θα έπρεπε να δούμε .Γιατί ; Γιατί μας δείχνει το αληθινό νόημα της ζωής που προσπαθούμε ακατάπαυστα να κρύβουμε πίσω από τις καθημερινές μας ασχολίες και τά άγχη μας. Δεν έχω το μεγάλο σπίτι , δεν έχω το μεγάλο μισθό, δεν έχω το μεγάλο αυτοκίνητο , δεν έχω την κούκλα γυναίκα, δεν έχω το ακριβό κόσμημα, το ακριβό ρούχο, δεν έχω παιδί, δεν έχω αγόρι, δεν είμαι ψηλός, δεν είμαι ωραία , δεν έχω μικρή μύτη, δεν έχω μαλλιά, δεν έχω εξοχικό....δεν έχω...δεν έχω.... Πάντα θα υπάρχει κάτι που δεν θα έχουμε όσο και να προσπαθούμε όσο πλούσιοι και να είμαστε, όσο δημοφιλής και να είμαστε...κανείς δεν τα έχει ποτέ ΟΛΑ .Σήμερα είμαι νέος , αύριο θα είμαι ευκατάστατος και μεσήλικας, πατέρας ενός παιδιού , θα έχω ξοφλήσει το δάνειο μου όμως το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου θα βρίσκεται πίσω μου....Γιατί να μην χαιρόμαστε τη ζωή μας όπως μας έρχεται , γιατί μονίμως να κοιτάμε μπροστά και να κάνουμε κατάχρηση του ρήματος θέλω ....Γιατί να μην είμαστε ποτέ ευχαριστημένοι με αυτά που έχουμε , γιατί δεν τα εκτιμούμε όσο τα έχουμε και μόνο όταν τα κατέχουν άλλοι ή τα χάσουμε , συνειδητοποιούμε την πραγματική αξία όσων είχαμε... Όταν θα αρχίζω τη κλάψα για κάτι που δεν έχω ...θα προσπαθώ να θυμάμαι τη ζωή του Ζαν-Ντομινίκ... Η μικρή μαρίκα