Στο βικτωριανό Λονδίνο, μια γυναίκα, η Beatrix Potter, αψηφά τις κοινωνικές νόρμες και τις αντιρρήσεις της οικογένειάς της ακολουθώντας το κοριτσίστικο όνειρό της που είναι η συγγραφή βιβλίων με παραμύθια. Ανύπαντρη στην ηλικία των 32 ετών, αφιερώνει όλο της το χρόνο στην αγαπημένη της ασχολία και απορρίπτει κατ’εξακολούθηση κάθε πιθανό σύζυγο προκαλώντας ανησυχία στους γονείς της. Ενώ η προσωπική της ζωή παραμένει στάσιμη, η επαγγελματική της απογειώνεται όταν καταφέρνει να πουλήσει ένα βιβλίο με παιδικές ιστορίες στον ανερχόμενο εκδότη Norman Warne που προσπαθεί να κερδίσει μια θέση με την αξία του στην οικογενειακή επιχείρηση. Με τη βοήθειά του τα βιβλία της Beatrix, με πρώτο και καλύτερο το εμπνευσμένο από τα καλοκαίρια στο εξοχικό της "The Tale Of Peter Rabbit", γίνονται εκδοτικά φαινόμενα και γνωρίζουν τεράστια επιτυχία με αποτέλεσμα η συγγραφέας να γίνει ένα είδος διασημότητας της εποχής. Παράλληλα, αρχίζει να ερωτεύεται τον αισιόδοξο εκδότη της, που όμως κινδυνεύει να απορριφθεί ως ακατάλληλος σύζυγος από τους ευκατάστατους γονείς της λόγω των ταπεινών καταβολών του.
Η Beatrix Potter, πνευματική προκάτοχος της J.K. Rowling, απολάμβανε την πρώτη θέση στο πάνθεον των πιο επιτυχημένων συγγραφέων παιδικών βιβλίων μέχρι τη στιγμή που η χωρισμένη μητέρα από τη Σκωτία μοιράστηκε με τον κόσμο την ιστορία της με ήρωα ένα μαθητευόμενο μάγο. Κι όμως η Potter ήταν η πρώτη γυναίκα που διέπρεψε σε αυτό το παραδοσιακά ανδροκρατούμενο επάγγελμα και μάλιστα καταφέρνοντας να πλουτίσει. Με αυτή και πολλές άλλες πτυχές της ζωής της, όπως για παράδειγμα η έντονη δράση της ως οικολογικής ακτιβίστριας και βοτανολόγου, ασχολείται δυστυχώς ακροθιγώς η ταινία του Chris Noonan, που επιλέγει να πλασαριστεί ως λάιτ εκδοχή του έτσι κι αλλιώς λάιτ «Finding Neverland». Παραγκωνίζοντας κάθε ενδιαφέρον στοιχείο του δυναμικού χαρακτήρα της Potter, αρκείται στην ευγενή καταγραφή του workplace ρομάντζου των δύο πρωταγωνιστών με φόντο βγαλμένο από βρετανικές καρτ ποστάλ. Η Renee Zellweger υιοθετεί για άλλη μια φορά την αγγλική προφορά (μάλλον είναι πλέον όρος στο συμβόλαιό της) ελπίζοντας πως θα αποσπάσει την προσοχή από τις ενοχλητικές γκριμάτσες με τις οποίες θεωρεί πως θα θέλει να θυμούνται οι γενιές που ακολούθησαν τη «Miss Potter». (Οι μορφασμοί δεν συνεπάγονται εκκεντρικότητα.) Αν και συνήθως φαίνεται άνετη στους ρόλους της, εδώ μοιάζει σφιγμένη ακόμα και στις πιο ανάλαφρες στιγμές - ή απλώς την ενοχλούν οι στενοί κορσέδες. Ο δε Ewan McGregor συνεχίζει να προσθέτει αθεράπευτα ρομαντικούς χαρακτήρες στο ρεπερτόριό του και υποδύεται τον ερωτοχτυπημένο εκδότη χωρίς ίχνος ειρωνείας, κρυμμένος πίσω από ένα ανεξήγητα τεράστιο μουστάκι που κάθε άλλο παρά τον κολακεύει. Ωστόσο, η χημεία που τους ένωσε στο «Down With Love» εδώ πνίγεται σε ένα φλιτζάνι τσάι.
Ο σκηνοθέτης είχε να βρεθεί από το 1995 πίσω από τις κάμερες, οπότε και οδήγησε σε 10 υποψηφιότητες για Όσκαρ το γουρουνάκι Babe, και φαίνεται πως η συμπάθειά του για τα ομιλούντα ζωάκια δεν έσβησε με το πέρασμα του χρόνου: η μοναδική του 'τολμηρή' κίνηση σε μια γλυκιά αλλά ανιαρή και πεζή ταινία είναι να τη διανθίσει με κωμικές πινελιές φαντασίας στις οποίες οι ήρωες της Beatrix ζωντανεύουν και επικοινωνούν μαζί της, αν και σαν επιλογή δεν πετυχαίνει τελείως το σκοπό της. Όσοι έχουν, πάντως, μεσιτικής φύσης ενδιαφέρον για την καταπράσινη αγγλική εξοχή ή απλώς θέλουν να δουν την Emily Watson σε εξωγήινο για αυτήν περιβάλλον, δεν θα περάσουν άσχημα.(Pathfinder Movies)`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
YouTube - Miss Potter trailer
1 λεπτά 47 δευτ. -
www.youtube.com/watch?v=oMDMD7q101I
``````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Miss Potter
The thought that Beatrix Potter might actually have enjoyed a sex life will doubtless come as a terrible shock to Mrs Tiggywinkle’s many admirers. That it’s taken the best part of a century for a film to explore the idea seems a remarkable oversight. The story of how Miss Potter defies her stuffy parents and gets secretly engaged to the first true love of her life is as gripping as the publishing deal that made her a fortune.
Chris Noonan’s film won’t win prizes for biographical rigour, but he paints a haunting picture of a young woman at proud odds with the stifling times. There isn’t a dry corner in this romantic melodrama. The prim title is less than sincere. And the casting is inch-perfect.
Renée Zellweger is a frumpy delight as the lonely Beatrix. When we first see her in 1903 she is virtually manacled to middle-class privilege. Her Kensington mansion is stuffed with maids and sinister aunts. Queues of chinless wonders try to impress her over tea and cake. And her Victorian parents fondly indulge her love of art without taking her talent or ambition the slightest bit seriously.
Zellweger throws comic looks of frustration at the camera like scrunched-up sheets of paper. Heaven is her gloomy attic, where she pores over a desk and talks to Jemima Puddleduck. These light-fingered scenes of animated film magic are as cute and cleverly illustrated as the books themselves.
Beatrix’s contempt for formality is the sparkling tonic. It’s the only real weapon that she has at her disposal until Frederick Warne & Co unexpectedly agrees to publish The Tale of Peter Rabbit. Even then she is regarded by these crusty bachelors as a useful tax loss. The film promptly goes weak at the knees when the youngest and freshest partner, Norman Warne (Ewan McGregor), falls head over heels for Beatrix’s watercolours. Their desperately shy courtship is neatly trimmed into a lemon-biting comedy of manners.
Like all the best Edwardian fables, the film has a light dusting of Poppins. Everything seems slightly exaggerated. Beatrix’s stern father (Bill Paterson) has sideburns as large as sheepskins. The dinner-party small talk is as indigestible as the food. McGregor’s handsome publisher tiptoes into every scene as if it were made of eggshells. And Potter’s fabulous success gives her a freedom and power beyond anything that she could possibly dream.
The real surprise is the chilly price, and the terrific way that Zellweger copes with the grown-up streak of tragedy that turns hopes to ashes and comedy into heartbreak. One of the pleasures of Noonan’s film is that it doesn’t stint on pain. That’s rare for a classic melodrama. Then again, this is a rare film.
JAMES CHRISTOPHER
`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Βιογραφική, παρά κάποιες αναλήθειες, εποχής,Βικτωριανή εποχή και καθωσπρεπισμός,(ευτυχώς είμαστε στον 21ο αιώνα), στην αγγλική εξοχή,πανέμορφη,ανάλαφρη παρά τα δραματικά στοιχεία , θα συμφωνήσω περισσότερο με την κριτική των times .Ένα ευχάριστο δίωρο με τη Miss Potter !
No comments:
Post a Comment