Ένας Τούρκος στην Ελλάδα

Ο 17χρονος Μωχάμετ δείχνει μια φωτογραφία με πάστες στην καθηγήτρια του . Εκείνη του απαντάει ότι είναι δύσκολο θέμα για έκθεση. Όμως εκείνος με τα μάτια καρφωμένα στις σοκολατίνες και τις λευκές πάστες απαντάει απτόητος : είναι ότι πρέπει για να μιλήσεις για ρατσισμό.

Η καθηγήτρια γυρίζει και τον κοιτάζει ξαφνιασμένη.

-Τον ένιωσα στο πρώτο σχολείο που πήγαινα γιαυτό πήγα στο πολιτισμικό όπου είμαι μια χαρά.

-Η αλήθεια είναι ότι είναι δύσκολα για ένα Τούρκο στην Ελλάδα . Για έναν Έλληνα στην Τουρκία είναι πιο εύκολα τα πράγματα ;

-Ναι , είχα ένα φίλο Έλληνα στην Τουρκία.

-Για ποιο λόγο ήρθατε στην Ελλάδα ;

-Είχα μαχαιρώσει ένα συμμαθητή μου (…είναι ήδη 6 χρόνια στην Ελλάδα) και ο Άλλος είναι κομμουνιστής , ήταν φυλακή και έκανε απεργία πείνας .Είχε φτάσει 30 κιλά και γιαυτό μας έφεραν στην Ελλάδα. Η μάνα μου έμεινε πίσω.Ξαναπαντρεύτηκε και έκανε άλλα 3 παιδιά. Τα τελευταία λόγια λέγονται μ’ ένα ανεπαίσθητο παράπονο .

Ο Άλλος είναι ο πατέρας του .Όταν αναφέρεται σ’εκείνον , πάντα λέει ο Άλλος.

-Πότε να ενηλικιωθώ και να απαλλαγώ απ’τον Άλλον !

-Είναι πατέρας σου και ενδιαφέρεται για σένα !

-Ναι !Όποτε θυμάται έρχεται σπίτι !

-Θέλω να μπορώ να γίνω αυτό που θέλω και ο Άλλος δεν μ’αφήνει.

-Και τι θες να γίνεις ;

-Χορευτής!

-Άμα το θες πολύ και προσπαθήσεις αρκετά μπορείς να γίνεις. Αλλά καλό είναι να μην έχουμε μόνο ένα στόχο . Να έχουμε και άλλη επιλογή ώστε να αυξήσουμε τις πιθανότητες επιτυχίας.

-Συμμετείχα σε μια εκπομπή για χορευτές στη τηλεόραση .Έφτασα στους 200 πρώτους .Θα συνέχιζα στους 100 αλλά ο Άλλος δεν με άφησε να πάω γιατί λέει ήταν πρωί και θα έχανα μάθημα. Θα πάω όμως σε μια άλλη που πρόκειται να γίνει.

Κάνω μαθήματα χορού . Πήρα υποτροφία !

-Αλήθεια ; Μπράβο !

-Χόρευα σε μια πλατεία hip hop με κάτι φίλους , με είδαν και μου πρότειναν να πηγαίνω στη σχολή που διδάσκουν ….