Thursday, November 1, 2007

Ο κήπος με τις καρδιές






Ύστερα από είκοσι χρόνια , τα βήματά του τον οδήγησαν ξανά στο γνώριμο μονοπάτι . Αντίκρισε τα δίδυμα δέντρα να στέκονται το ένα δίπλα στο άλλο , όπως τότε, μόνο που τώρα οι κορμοί τους είχαν αποκτήσει άπειρα σημάδια , άγγιξε τις χαρακιές ψάχνοντας να βρει εκείνες που ήταν δικό του έργο. Τις βρήκε, χάιδεψε το δικό της γράμμα . Α όπως Αγάπη , Αγγελική , ναι Αγγελική λέγαν τον ξανθό του Άγγελο με το κελαρυστό γέλιο.
Την είδε να έρχεται παρέα με το πεκινουά της , που τον φώναζε Μπιζού δηλαδή κόσμημα. Όταν πρωτοαντίκρισε το πλάσμα εκείνο που καλούσε κόσμημα , μόνο που δεν έβαλε τα γέλια. Δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι δύο μάτια σαν τεράστιες κουμπότρυπες θα άκουγαν στο όνομα Μπιζού! Καθώς όμως σήκωσε το κεφάλι θαμπώθηκε από τα γαλανά μάτια που καλούσαν τόσο χαϊδευτικά τη Μπιζού.
Έκτοτε κάθε απόγευμα καθισμένος στο παγκάκι , περίμενε το πέρασμα του Άγγελου με το Κόσμημα. Ώσπου μια μέρα τα χείλη της του μίλησαν και μια άλλη τον φίλησαν απαλά. Προχώρησαν στον κήπο με τις καρδιές, έδεσαν τη Μπιζού σε μια καρδιά και προχώρησαν στο βάθος του κήπου για να ενώσουν και τις δικές τους .
Τα θυμόταν ολοκάθαρα σαν να ήταν χθες. Πως μπόρεσε ν' αφήσει την αγάπη του και να φύγει για σπουδές στην Αγγλία... Δεν μπορούσε να συγχωρήσει τον εαυτό του όσο και να τον είχε πιέσει ο πατέρας του. Αναρωτιόταν ακόμη , εάν δεν ήταν εκείνη η ανακοίνωση του γιατρού , θα είχε ποτέ γυρίσει στην Ελλάδα...
Ξαφνικά ακούει ένα γαύγισμα, είναι ένα τεράστιο λυκόσκυλο , και από πίσω του μια γυναικεία φωνή να καλεί :Μπιζού έλα δώ !

No comments: