Κατέβαινε τα σκαλιά όταν την πρωτοαντίκρισε. Αμέσως σκέφτηκε αυτή τη γυναίκα θα τη παντρευτώ . Και όντως την παντρεύτηκε , έκανε οικογένεια μαζί της , δύο πανέμορφα παιδιά , το καθένα με τη δική του προσωπικότητα. Ζήσαν μαζί μια ζωή συντροφική, αγαπημένη, γεμάτη όμορφες αναμνήσεις, στιγμές μοναδικές....Κι όμως τώρα έκλεισε ο κύκλος...τουλάχιστον έτσι είπε , αποφάσισε και έπραξε εκείνη...χωρίς να ρωτήσει τον ίδιο , αν ήθελε να κλείσει ο κύκλος...
Ο κύκλος κλείνει από μόνος του , χωρίς να ρωτήσει κανέναν , δεν είναι μια απόφαση που παίρνεις μια στιγμή , γιατί ξαφνικά εμφανίζεται ένα άλλο , ίσως ασήμαντο πρόσωπο στη ζωή σου.Είναι κάτι που γίνεται από τη πρώτη στιγμή που αρχίζει και διαγράφεται η καμπύλη, μπορεί ώρες ώρες να φαίνεται ότι τρέχει και δεν τη προλαβαίνεις και άλλες πάλι μοιάζει μετέωρη στο χρόνο , κι όμως προχωράει σταθερά προς το τελικό της σκοπό που είναι η επιστροφή στο αρχικό σημείο εκεί που ξεκίνησε και που τελειώνει ο κύκλος...
Τι νόημα έχει να ξεκινήσει ο κύκλος αν είναι να τελειώσει εκεί που ξεκίνησε ;
Μέσα σε κάθε ανάμνηση , σε κάθε γέλιο , σε κάθε δάκρυ , σε κάθε λαχτάρα κρύβεται η αγάπη που μετουσιώνεται σε ένα άλλου είδους αγάπη που όσο και να σπιλωθεί από τις μικρότητες αυτού του κόσμου θα παραμείνει αναλλοίωτη ...
No comments:
Post a Comment